| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 |
| 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
I co,że tesknie do zapachu grzechu unoszącego się w pokoju, do wymiętej, jeśli nie zrzuconej na podłoge poscieli. Do mokrych ze zmeczenia ciał. Do ust gotowych na ostatni krzyk. Do nierównego, głosnego oddechu, do walącego w przyspieszonym tempie serca. Do lekkiego unoszenia i napietych mięśni. Do łydek oplatających plecy, do błądzącego języka. Do…(…)..
Nic to, że tesknie, że pragnę…
No nic
No to się popisałam. Ojciec sam dotarł do mnie, jako,że mój sen był zbyt twardy by przerwał go jakis tam komórkowy budzik. Do dworca mam 15 min. Bładził 2h. ups. Dobrze,że znał mniej więcej adres. I co,że nie mogłam powstrzymać się od śmiechu, jak opowiadał którędy szedł i dokąd dotarł. Cóż, on nie był już tak bardzo rozbawiony.
Wpierniczył drożdżówkę z makiem i stwierdził,że będzie roznarkotyzowany. Fakt, humor mu się poprawił i zabrał swoja kochana córkę na piwko. Szkoda,że nie powiedział „córeczko zapal sobie z ojczulkiem” ale nie jestem aż tak wymagająca. Widać,że się starał,no. Całkiem miło. I zostawił mi kasę na budzik… po co, przecież już trafi:P
Wsadziłam go w pociąg i wróciłam do codzienności. Znowu pusty dom, chłopaki wracaja w niedzielę, chyba. No to już drugi weekend z rzędu jak zostawiaja mnie tak bezczelnie na tak długo.
I co, ze nikt nie odpowiada.
Mogę sobie zostawiać otwarte na oścież drzwi jak ide do łazienki, mogę wcale nie zakładac czegoś na siebie jak wstaję z łózka i ide zrobic kawę, mogę to, to i to, ale kto wyniesie smieci?
…….
Kogo ja chcę oszukać?!
Nie zapowiada się,żeby cos się zmieniło
mam dość tego łajna w głowie
dość „pomóż” , „powiedz” , „nie wiem co mam robić” a żeby się wszystko odtegowało ode mnie!
nie mogę być w kilku miejscach jednocześnie, nie mogę być nawet całą sobą tutaj
pieprznąć tym wszystkim
a żeby się dało
dość przepełnionych popielniczek, litrów kawy i echa w lodówce. Schudłam, tak. Nie mam czasu ani ochoty, po co. Starcza.
Jutro się grubiej ubiorę, ojciec przyjeżdża, nie bedzie mi tu zrzędził chociaż :P i założe zimową kurtkę, bo przecież dbam o siebie…
Krzyknęłabym sobie, po prostu
Żyję,żyje…. Powoli, o przedłużonych dniach ale jednakJ
Nie jest ani dobrze, ani źle, czyli nijak, a to chyba najgorsze. Człowiek szuka w sobie powodu. Dociera do zaskakujących wniosków, albo żadnych.
Usiłuje nie myśleć, nie dotykać tego, co parzy, ale i tak pcham tam łapę.
nie mam ochoty na spotkania z ludźmi, obco ostatnio, dłużej
w głowie chaos
i wciągnęła mnie muzyka costesa...hmmm
---
komunikacja miejska uczy zaskakujących rzeczy, nie ma siły bezwładności:P
a siedzenia powinny być podpisane lat 40,lat50, 60 :P nigdy nie lubiłam tramwajów
no? Jak bardzo tęskniliście? :P